اما تو اين وبلاگ اسمش ، رسمش ، نوشته هاش ، فقط نا اميديه ، فقط و فقط همين ، تو اگه بخاي دنيات عوض بشه بايد از خودت شروع کني ، اين وبلاگ ، فکرايي که موقع نوشتن اين پستا تو سرت بوده مال دنياي عشقاي بي فرجامه ،بگذر از اين شهر ، بگذر از اين دنيا ، وقتي قراره بميري ديگه رسيدن معنا نداره چون مرده ها هيچ وقت نمي رسن ، دلم نمي خواد از عشق يکي بميرم دوس دارم با عشقش خوشبخت باشم ، بي نياز باشم ، حتي همون عشقم درون خودم دنيا فقط جواب ميده ، فقط منعکس مي کنه ، مثل انعکاس صدا بين دو کوه ، پس فرياد بزن برس برس ، برس ، برس...

فوق العاده بود ، شايد قشنگ ترين شعري که تا به حال خونده بودم ، خيلي با معني و لطيف بود خيلي